Αρκεί μια πρόχειρη ανάγνωση των πεπραγμένων του Ben Wallace στα 16 γεμάτα χρόνια καριέρας του στο ΝΒΑ για να θαμπωθεί κανείς από τα πλούσια κατορθώματά του, ξεχνώντας ίσως πως δεν επιλέχθηκε ποτέ στο Draft ή πως θα έπρεπε να περάσουν 4 χρόνια για να πάρει τις ευκαιρίες που του αναλογούσαν.
Πάντα με εξίταρε το ταξίδι του και πάντα προσπαθούσα να φανταστώ τι χρειάζεται να γίνει για να καταφέρει ένας Undrafted παίκτης να αφήσει εποχή στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.
Αλλά αυτά που φανταζόμουν ήταν τελικά πολύ πιο ταπεινά από την ιστορία του Big Ben!
Γεννημένος στο μικροσκοπικό White Hall της Alabama, ήταν το 10ο κατά σειρά παιδί από τα συνολικά 11 μιας φτωχής οικογένειας, που έβγαζε τα λιγοστά της χρήματα κάνοντας θελήματα σε γειτονικές φάρμες.
Όντας λοιπόν, ο δεύτερος πιο μικρός γιος της φαμίλιας, έπρεπε να προσπαθεί δίπλα και τριπλά για να του δίνουν προσοχή οι υπόλοιποι όταν έπαιζαν όλοι μαζί στην παιδική τους αυλή με την αυτοσχέδια στεφάνη, με το μοναδικό τρόπο για να πάρει τη μπάλα να ήταν ένα κλέψιμο, ένα χτύπημα ή μια τάπα.
Η εισαγωγή του λοιπόν, στο μπάσκετ δεν έγινε με τον πιο εύκολο τρόπο, αλλά ο “ρατσισμός” των μεγαλύτερων αδερφών του προς το πρόσωπό του του έδωσε τη δυνατότητα να βιώνει το μπάσκετ πολύ διαφορετικά από την πλειονότητα.
Και έτσι, σε μια εποχή όπου όλοι λάτρευαν τον Jordan, τον Bird και τον Magic, ο Ben λάτρευε τον Charles Oakley, έναν από τους πιο σκληρούς τύπους που γνώρισε ποτέ η λίγκα και βασικό PF των αγαπημένων του Chicago Bulls.
Έτσι, όταν κάποια χρόνια μετά εκείνος διοργάνωσε ένα μίνι camp λίγα μέτρα έξω από την παιδική του γειτονιά, ο ήδη σφυρηλατημένος στο πρότυπό του Ben ορκίστηκε στον εαυτό του πως δεν θα το έχανε με τίποτα, ψάχνοντας εδώ και καιρό ανελλιπώς μια ευκαιρία για να τραβήξει πάνω του το βλέμμα του αγαπημένου του παίκτη!
Ωστόσο, δεν είχε τα απαραίτητα 50 δολάρια για να δηλώσει συμμετοχή.
Αλλά δεν είχε σκοπό να τα παρατήσει.
Έχοντας αναπτύξει ήδη μια κλίση στην κομμωτική -που εκτόξευσε στο ΝΒΑ με το Fear the Fro look του-, πήρε ένα ψαλίδι και μια πλαστική χτένα και βγήκε στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι του, καλώντας γείτονες και περαστικούς να τους κουρέψει!
Στο τέλος της εξαντλητικής ημέρας, είχε βγάλει τα απαιτούμενα λεφτά και ήταν όλα πλέον έτοιμα για να συναντήσει τον Oakley.
Την επόμενη ημέρα λοιπόν, και ενώ οι προπονήσεις γίνονται με πολύ χαλαρούς ρυθμούς, ο πάντα θερμός για ένταση NBAer διακόπτει με ένα ηχηρό σφύριγμά του τη δράση και αρχίζει να φωνάζει στους νεαρούς για την αδιαφορία και την ηρεμία που έχουν στο παιχνίδι τους, προκαλώντας όποιον θέλει να παίξει μαζί του ένα μονό για να δει τι σημαίνει πραγματικά το μπάσκετ.
Κανείς δε του μίλησε, κανείς δεν τον κοίταξε.
Τότε, ο Oakley πετάει με μανία τη μπάλα στο στήθος του Wallace, τον οποίο κοιτούσε όλη την ώρα, και τον προκαλεί να παίξουν μαζί.
Κανείς δε θα μάθει ποτέ ποιος νίκησε εν τέλει, αφού υπάρχουν μέχρι και σήμερα δύο διαφορετικές ιστορίες για την έκβαση του ματς.
Ωστόσο, αυτό που έμαθαν όλοι τότε είναι το γεγονός πως ο Ben ήταν έτοιμος να γίνει… Big!
Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή.
- Undrafted το 1996.
- 2 φορές trade μέχρι και το 2000.
- 17 λεπτά συμμετοχής και παρουσία μόλις στους 147 από τους 246 πιθανούς αγώνες (60%) μέχρι και το 2000.
Έκτοτε όμως, βρήκε τη δική του Ιθάκη στο πολύ σκληρό για να πεθάνει Detroit με την ηχηρή φήμη των Bad Boys, και αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο μιας αρμάδας που είχε ανάγκη από έναν… τρελό έτοιμο βουτήξει σε κάθε νέο μέτωπο.
Στο Michigan αποδείχθηκε ο ίσως κορυφαίος βάσει σωματότυπου και αποτελεσματικότητας αμυντικά center όλων των εποχών, με τη μανία του στο σκληρό παιχνίδι και την αλλεργία του στην ήττα να φέρνουν στο μυαλό του εικόνες από τις περιπέτειές του στην παιδική του αυλή, όταν πάλευε για την προσοχή των υπολοίπων.
Και πλέον την είχε για τα καλά!
Χθες, έγινε ο πρώτος Undrafted αθλητής που εισέρχεται στο Hall Of Fame, ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο ένα υπέροχο ταξίδι πίεσης, δυσκολιών και στερήσεων που σκέπασε τη λίγκα για σχεδόν μια δεκαετία στις απαρχές του 2000!